Tinta
Inma López Silva
Editorial Galaxia, Vigo 2012, 153 páxinas.
Regresa á narrativa Inma López Silva e faino cun libro de relatos que, segundo a autora, pecha un ciclo na súa narrativa breve, un ciclo temporal que vai desde a publicación de Rosas, corvos e cancións (2000) ata o ano 2010. Relatos sen un claro fío editorial condutor, porque na presente entrega, Inma López Silva artella un libro de estrutura moi aberta, como un firmamento sen fronteiras no que ten cabida calquera caste de historia, sen que entre as mesmas aprecie o lector ningún nexo de unión. Recoñéceo a escritora na nota prologal do libro: relatos xa previamente publicados que se editan arestora nun único volume para salvalos da dispersión e do esquecemento. Os lectores, xa que logo, “non atoparán máis unidade que a das teimas, obsesións, as paixóns e a tinta que me correu polas veas ao longo dos dez últimos anos.”
Non están afastados, porén, estes seis relatos das preocupacións temáticas e estéticas da escritora, das teimas dalgunha das súas novelas e dos embrións e mesmo personaxes doutras.. Está asemade presente nestas pezas breves de Inma López Silva o pulso da vida nas súas variadas e múltiples manifestacións. A vida, os seus problemas e enigmas, ollados desde distintas miradas, pero narrados case que sempre desde o protagonismo feminino.
Nesta escolma de relatos atopamos un variado e amplo monllo de historias, evocacións, teimas e vivencias sentimentais. Como tal, a capacidade de instalarse nunha vida inventada, na propia perfección fabuladora para ser feliz. A historia que se desenvolve entre Galicia, Buenos Aires e París, lugares nos que agroman as vivencias dalgúns dos seus personaxes: a nai que vive nun mundo de plumas e brillos, o fillo que pasa a vida facendo fotos, retratando o vento e contentándose coas cartas perfumadas que María Casares escribía desde París, e os soños, tristuras e desenganos doutros personaxes baixo a barbarie da ditadura de Videla.
Outro personaxe feminino rememora sesenta anos despois e diante do fillo do asasino que deu as ordes, o día no que no 37 queimaron vivo o seu pai e o drama dos afogados en auga fervendo na adega dou bou Eva, tamén no 37, sen que ninguén dese un chío. Todos preferiron morrer antes que a tortura ou a delación.
Entre ninfas, fadas e lembranzas espectrais do pasado, outra muller, espírito libre e soñador rexeita o título de licenciada que por caridade lle quere conceder a universidade de Cambridge, que llelo negara cincuenta anos antes pola súa condición de muller. A xustiza, pensa, é moitas veces unha cuestión de vinganza que, en termos reais, se reduce ao orgullo de recibir unha desculpa.
A prosa da autora enguedéllase no penúltimo relato na sorprendente ocorrencia dun cura católico inglés, decano nunha pequena universidade e troskista convencido, que un día decide deixalo todo e marchar porque lle deu por facer o Camiño Xacobeo, preñando canta muller fea atopase. Un verdadeiro mesías de mulleres, porque foder tamén é facer o ben, lembra a voz relatora.
Inma López Silva
Pecha a colectánea o relato “Caso Torneiro: 1898-1975”, a contribución de Inma López Silva a aquel volume do ano 2000, Narradoras, que demostrou que en Galicia a narrativa feminina tiña moitos mananciais ateigados de imaxinación e forza creativa. O relato quere ser a transcrición dun manuscrito apócrifo que informa das razóns que fixeron que Francisco Franco, malfadado polo meigallo e Toñito Torneiro, fose como foi.
En resumo, unha restra de relatos de temática heteroxénea como xa quedou dito, mais con algunhas constantes: a ironía, o mergullo na memoria para fabular, querenzas e referencias ao universo teatral e ao mundo anglófono, protagonismo feminino. En canto ás formas, cómpre dicir que estes contos non son inxeis lambetadas, esteados na linealidade narrativa como acontecía nas súas primeiras entregas. Son relatos que, salvando as distancias, se asemellan á rica complexidade estrutural de Concubinas e nos que se intercambian voces narrativas, espazos, tempos, técnicas diversas e que demandan, xa que logo a complicidade dun lector activo.
NOVENOITES 